De Joodse Miryam Tafelkruijer is de familie Ras uit Urk eeuwig dankbaar, omdat haar oudtante dankzij de familie de oorlog overleefde. Drie jaar lang schuilde Rachel Tafelkruijer op een bovenkamertje aan de Sluisweg. Uit dankbaarheid voor de hulp vroeg Miryam samen met de stichting Urk in Oorlogstijd de Yad Vashem onderscheiding aan voor het echtpaar Ras. Voor de uitreiking van deze bijzondere Israëlische onderscheiding reisde Miryam samen met haar dochters naar Nederland.

Rachel woont aan het begin van de Tweede Wereldoorlog met haar man Siegfried Cohen in Hengelo. Siegfried heeft een slagerij en bezit meerdere panden. De familie behoort tot de betere gesitueerde Joden in de stad. De komst van de Duitsers verandert alles. Tijdens een razzia wordt Siegfried opgepakt en weggevoerd naar concentratiekamp Mauthausen. Vijftien dagen later overlijdt hij op 51-jarige leeftijd. De politie plaatst de naam van Rachel op een lijst van voortvluchtige Joden en ze duikt onder. Via via komt ze terecht op Urk.

Tekst gaat verder onder de video.

Ring met diamanten
De eerste periode op Urk is zwaar. Rachel is verdrietig en huilt veel. Er wordt gezocht naar een nieuw onderduikadres en zo komt ze bij de familie Ras terecht. Rachel woont uiteindelijk drie jaar bij het gezin. Na de oorlog plaatst Rachel een dankbetuiging in de krant en krijgt het gezin een prachtige ring met diamanten. Rachel overlijdt uiteindelijk op 94-jarige leeftijd in Arnhem.

Israëlische onderscheiding
Miryam Tafelkruijer, familie van Rachel, woont al jaren in Israël. Ze leest de naam van haar oudtante in een tijdschrift en ontdekt zo per toeval het onderduikverhaal. Daarna reist ze naar de familie Ras in Urk en zoekt contact met de stichting Urk in Oorlogstijd. Samen met die stichting vraagt ze de Yad Vashem onderscheiding aan. Deze Israëlische onderscheiding wordt uitgereikt aan mensen die Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog hulp boden.

Bescheiden trots
Klaasje en Albert Ras zijn inmiddels overleden, maar hun dochter Piete nam dinsdag in alle bescheidenheid de dankbetuigingen in ontvangst. Haar vader hield niet van opsmuk en vond het helpen van Rachel zijn christelijke plicht. Toch is Piete wel trots op haar ouders, die daarmee het leven van een Joodse vrouw redde.